-
1 urąbać
urąb|ać\urąbaćię, \urąbaćany сов. 1. нарубить, наколоть;\urąbać drzewa (drew) нарубить дров;
2. отрубить, отсечь;\urąbać gałąź отсечь (отрубить) ветку+1. narąbać 2. odrąbać
* * *urąbię, urąbany сов.1) наруби́ть, наколо́тьurąbać drzewa (drew) — наруби́ть дров
2) отруби́ть, отсе́чьurąbać gałąź — отсе́чь (отруби́ть) ве́тку
Syn:
См. также в других словарях:
urąbać — dk IX, urąbaćbię, urąbaćbiesz, urąb, urąbaćał, urąbaćany 1. «rąbiąc zgromadzić pewną ilość czegoś (drzewa, gałęzi); narąbać» Urąbać drzewa na ogień. 2. «rąbiąc oddzielić coś od czegoś; odciąć, odrąbać» Urąbać grubą gałąź … Słownik języka polskiego
